Ο σχεδιασμός ενός τοπίου, είτε είναι μεγάλο είτε μικρό, θα πρέπει να το δούμε σε συνάρτηση με την τοποθεσία στην οποία βρίσκεται.
Αρχή μας είναι να εξετάσουμε τον χώρο της μελέτης, δημιουργώντας ένα εδαφικό μοτίβο και ακολούθως σχεδιάζουμε επιμέρους τον περιβάλλοντα χώρο ο οποίος θα πρέπει να εναρμονίζεται με το περιβάλλον.

Το εξωτερικό δωμάτιο του σπιτιού σχεδιάζεται με τέτοιον τρόπο ώστε να χρησιμοποιείται και τους δώδεκα μήνες του χρόνου. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται ισορροπία αλλά και αναλογία μεταξύ των στοιχείων που θα βρίσκονται στον χώρο.

Ο χώρος όπου θα υπάρχει σκιά με τα μέρη όπου θα έχουμε περισσότερο φως, οι αποχρώσεις του φυτικού υλικού και η σωστή επιλογή αυτού. Καθώς θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και κάποιους κενούς χώρους, όπου θα ισορροπούν με τα σημεία όπου θα υπάρχει πιο πλούσια βλάστηση. Τέτοιοι  χώροι είναι ο χώρος της πισίνας, " χαλιά "από χλοοτάπητα, ένας φράκτης από κυπαρίσσια.  Αυτές είναι μερικές κατηγορίες όπου λαμβάνουμε υπόψη μας στην επιμέρους σχεδίαση.

Ο κήπος δεν χρειάζεται να σχεδιαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε να έχει μια συνεχή επίδειξη. Θα πρέπει πάντα να προσδοκούμε και να αναμένουμε τις ομορφιές που θα μας προσφέρει.

Πιο συνοπτικά

Τα στοιχεία που συνθέτουν την μελέτη ενός προς διαμόρφωση τοπίου είναι:

• η χωροταξική σύνδεση των κατασκευών και η διαμόρφωση των μεταξύ τους χώρων.

• η σωστή επιλογή είδους και θέσης  φυτών με αποτέλεσμα τους    κατάλληλους συνδυασμούς  όγκου,  σχήματος και χρώματος.

• η επιλογή των σκληρών υλικών, ύφος και χρώμα.

• η προσθήκη διακοσμητικών στοιχείων και

• η χρήση  ειδικών εφέ